“Geluk heeft een hoog voorhoofd”, was een van de geliefde uitspraken van mijn vader.

Toen ik vandaag tegen Herman zei dat het zo’n vertrouwen geeft dat de dingen telkens ‘op tijd’ gebeuren, zei hij terecht dat dat ook komt doordat we er op tijd over nadenken.

Ik doel op het starten van de bezoekjes van de wijkverpleging, het in gang zetten van de schoonmaakhulp en het een paar keer per week koken en meeëten door een van de kinderen. Vandaag is er wat meubilair verplaatst om de slaapkamer wat praktischer in te delen.

Herman heeft gelijk, dat gebeurt allemaal niet toevallig. Maar juist die combinatie van denken en uitvoeren geeft mij het vertrouwen dat het zo wel verder zal gaan.

Vanmiddag hadden we een erg prettig gesprek met Joke Zandstra, die professionele filmportretten maakt. Zij gaat, na een uitgebreid gesprek met ons, een voorstel maken voor een filmportret van mij, waarin Herman ook een rol speelt. Ook zij ging onmiddellijk mee in het “op tijd” moeten zijn, zelfs zonder dat we het er expliciet over gehad hadden.

De hele ochtend ging het niet zo goed. Nadat ik een poos geslapen had, ging het vanmiddag een stuk beter. Ik pas me steeds vlugger aan aan een hogere dosis pijnstillers. Ik ben me ervan bewust dat dat niet alleen een voordeel is.